تأثیر مکمل‌دهی کوتاه مدت کراتین بر شاخص‌های کوفتگی عضلانی تأخیری پس از یک جلسه فعالیت مقاومتی

هدف: تحقیق حاضر به‌منظور تعیین تأثیر مکمل‌دهی کراتین بر برخی شاخص‌های کوفتگی عضلانی تأخیری (زیست‌شیمیایی، عملکردی و محیطی) متعاقب فعالیت مقاومتی در مردان کشتی‌گیر انجام شد. روش‌شناسی: 18 مرد کشتی‌گیر داوطلب (میانگین سنی13/1±11/21 سال، درصد چربی 84/1±67/12% و شاخص‌ توده بدنی 70/0±96/21 کیلوگرم بر مجذور متر) به‌طور تصادفی و دوسویه کور در دو گروه کراتین (9نفر) و شبه دارو (9نفر) قرار گرفتند. آزمودنی‌ها پس از دورة شش روزة مکمل‌دهی (300 میلی‌گرم در کیلوگرم وزن بدن روزانه کراتین یا دکستروز)، در یک برنامه فعالیت مقاومتی دایره‌ای با وزنه (با شدت 80 درصد یک تکرار بیشینه در سه نوبت با تکرارهای شش‌تایی) شامل شش ایستگاه شرکت کردند. تغییرات شاخص‌های کوفتگی عضلانی طی سه مرحله (قبل از شروع مکمل دهی، بلافاصله و 24 ساعت پس از اجرای قرارداد فعالیت مقاومتی) اندازه‌گیری شد. داده‌های حاصله بوسیلة آزمون‌های تحلیل واریانس مکرر، ­تعقیبی بونفرونی و تی مستقل در سطح معنی‌داری 05/0 بررسی شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد، یک جلسه فعالیت مقاومتی باعث افزایش معنی‌داری در شاخص‌های کراتین کیناز (CK) و احساس درد بلافاصله می‌گردد (05/0P≤). اگرچه دامنة تغییرات 24 ساعتة کراتین‌کیناز سرم گروه کراتین به‌طور معنی‌داری پایین‌تر از گروه شبه دارو بود (05/0P≤). اما، تفاوت 24 ساعتة محیط ران، انعطاف‌پذیری، قدرت هم طول بیشینه و توان انفجاری اندام تحتانی دو گروه معنی‌دار نبود. نتیجه‌گیری: یافته‌های این پژوهش نشان داد که مکمل‌دهی کوتاه‌مدت کراتین منجر به کاهش میزان برخی از شاخص‌های کوفتگی عضلانی (کراتین کیناز تام سرم) می‌شود. بنابراین، مکمل‌دهی کراتین ممکن است میزان کوفتگی عضلانی متعاقب فعالیت مقاومتی را کاهش دهد.